“राम्रो खरायो”

ललिता ‘दोषी’
बुद्धनगर काठमाडौँ

सानोसानो सेतोसेतो
राम्रो खरायो
मैले आऊ भनेको त
परै हरायो

खुर्र यता, खुर्र उता
आमा छोडी जान्छ
दूबो घाँस जे पाए नि
कुटुकुटु खान्छ

ठाडाठाडा कान छन्
राम्रा ठूला आँखा
डराएर खोरमा पस्छ
ऊनजिक जाँदा

माया लाग्छ उसको मलाई
दिन्छु अन्न, पानी
गएन है उसको
कहिल्यै चकचके बानी।