शान्ता शाक्य
धापाखेल ललितपुर
“पख् पख् मैले खोसेर नै छोड्छु।”
“टिपेको पहिला मैले नै हो ,मेरै हुन्छ।”
सायद यस्तै सोचेर होला,आकाशमा दुईटा चील एउटा परेवाका लागि छिनाझपट गरिरहेका थिए। खोसाखोस गर्ने क्रममा एकअर्कालाई ठुँगिरहेका पनि थिए । पछि एउटा निकै थाकेको देखियो। रगताम्मे भएपछि त्यसले छोडिदियो। जसले खोसेको थियो त्यसले त्यो उपभोग गर्नु अगाडि नै पछाडिबाट त्योभन्दा ठूलोले झम्टिहाल्यो। ती दुई बीच संघर्ष चलिरह्यो।
कौसीमा बसेर हामी बाबुछोराले पालैपालो गरी दूरबिनबाट उक्त दृश्य हेरिराखेका थियौँ।
“बाबा कसको जीत हुन्छ?”
जसको शक्ति छ त्यसैले जित्छ। जो कमजोर छ त्यो हार्छ अनि दु:ख पनि पाउँछ।”
“बाबा एउटाले त्यागिदिए त दु:ख पाउँदैनथ्यो नि हगि ?”
“हो बाबु तर आसक्तिमा दु:ख त्यागमा नै सुख हुन्छ भन्ने कुरा मान्छेले त बुझ्दैन भने ती अज्ञानी हिंस्रक पंक्षीहरूलाई के थाहा ?”
