ढाकामोहन बराल
पोखरा ७ मासबार, कास्की
बिहान झिसमिसेमा नै खत्री बा छोराछोरीलाई उठाउनु भयो । छोराछोरी आँखा मिच्दै उठेर नित्य कर्म सक्दा सम्म उज्यालो भयो। “ल आफ्नो आफ्नो पुस्तक समातेर पढ्न बस ।” उहाँले भन्नु भयो।
खत्रीबा बिहानको मेलामा निस्कनु भयो।
“खत्रीबा आफू नपढे पनि छोराछोरीको पढाईमा कति सचेत हुनुहुन्छ।” छिमेकी उर्मिलाले भनिन् ।
” हो त बिहानको शान्त वातावरणमा पढेको धेरै राम्रो हुन्छ नि ।” राकेशले पनि श्रीमतीको कुरामा सहमत जनाए।
उनीहरु बिहानको खाना खाएर एकघण्टा परको शहरमा जागिर खान हतारिँदै निस्कदैं थिए। एक बिहानको मेलो सकेर खत्री बा आइपुग्नु भयो।
“खत्रीबाका छोराछोरी साह्रै ज्ञानी छ्न्। बिहानै उठाएर पढ्न बसाल्नु हुन्छ। बिहान पढेको धेरै राम्रो हुन्छ। ” राकेशले भने।
” खोई पढाईको कुरा त म के बुझुँ । बिहान चाँडो उठाईदियो भने बेलुका चाँडै सुत्छ्न् केटाकेटी । बिजुलीको पैसा कम चढ्छ।” खत्रीबाले आफुले बुझेको कुरा भन्नु भयो।